السلام علی شیب الخضیب….

زیارت یعنی در خلوت دل با امام خود راز دل گفتن،زیارت یعنی پناه آوردن به خانه ی امن امامان معصوم و ایجاد آمادگی برای پذیرش معرفت و دستور امام.
زیارت یعنی شستشوی دل و جان از گناه و بهره مند شدن از شفاعت معصومان شفاعتی که خداوند متعال به ایشان عطا کرده است

سلامی از جنس زیارت….

بالاخره روزی آمد که در این خیمه بنویسم عازم خیمه ی حبیب شده ام.می نویسم با اشک با دستانی لرزان می نویسم با حنانی برخاسته از دل.
اندوهی وجودم را فرا گرفته است می ترسم،ترس از اینکه غرق در روزمرگی شوم آنقدر که یادم برود روزم رامدیون غروب عمر عزیز حسینم (ای خدا شیرین کن این دلشوره را).
آمده ام در این خیمه بنویسم می خواهم راهی حرم حبیب شوم.

کربلا، آرام آرام بخش می کنم کر   ب   لا     دلم میلرزد دیگر تکرار نمی کنم اشک هایم ادامه می دهد

بابی انت و امی یا ابا عبدالله

قطعه ای از بهشت که زائرانش اولیا و انبیاء و ملائکه هستند.
وقتی چشمانم در عزای حسین می گریست در هر قطره ی اشکم نشانی را میدیدم گاهی گنبد،گاهی ضریح،گاهی بین الحرمین…..
خدا را شاکرم.بیش از همه قدردان امام عصرم هستم که با وجود آگاهی از پرونده ی سیاهم برات کربلای مراامضا نموده است.
دوستان عزیز امروز عازم سفر به عتبات عالیات هستم آنجا به یاد تک تک شما بزرگواران خواهم بود وبرایتان از ته دل و صمیمانه دعا می کنم

عزیزی کربلایی به من توصیه کرده بودم که در قنوت نماز هایم بگویم اللهم ارزقنا زیارة الحسین(ع) و من از این عزیز سپاسگذارم و آنجا برای کربلایی شدن همه ی شما دوستداران حسین دعا می کنم

شما هم حلالم کنید و برایم دعا کنید زیارتی با معرفت داشته باشم در این مدت که نیستم باز هم به خیمه ام سر بزنیدبه پیام های پر مهر شما عزیزان ذیل پیامتان پاسخ می دهم.

از طرف همه ی شما بزرگواران دعای فرج را نیز خواهم خواند و به نیابت همه ی شما به امامم خواهم گفت:

أَيْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِيَاءِ أَيْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلاءَ أَيْنَ الْمَنْصُورُ عَلَى مَنِ اعْتَدَى عَلَيْهِ وَ افْتَرَى أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجَابُ إِذَا دَعَا أَيْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ ذُو الْبِرِّ وَ التَّقْوَى أَيْنَ ابْنُ النَّبِيِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِيجَةَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ الْكُبْرَى بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي لَكَ الْوِقَاءُ وَ الْحِمَى يَا ابْنَ السَّادَةِ الْمُقَرَّبِينَ يَا ابْنَ النُّجَبَاءِ الْأَكْرَمِينَ يَا ابْنَ الْهُدَاةِ الْمَهْدِيِّينَ يَا ابْنَ الْخِيَرَةِ الْمُهَذَّبِينَ يَا ابْنَ الْغَطَارِفَةِ الْأَنْجَبِينَ يَا ابْنَ الْأَطَائبِ الْمُطَهَّرِينَ يَا ابْنَ الْخَضَارِمَةِ الْمُنْتَجَبِينَ يَا ابْنَ الْقَمَاقِمَةِ الْأَكْرَمِينَ يَا ابْنَ الْبُدُورِ الْمُنِيرَةِ يَا ابْنَ السُّرُجِ الْمُضِيئَةِ يَا ابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَةِ يَا ابْنَ الْأَنْجُمِ الزَّاهِرَةِ،